Rozdział 8

Chłopcy czasami zachowują się jak dzieci, czasem mamy ich dość. Zapominają o najważniejszych rzeczach, wygłupiają się. 

Właśnie za to ich kochamy, za tę głupotę, za to, że nawet w najgorszych momentach potrafią nas rozśmieszyć.

Sentencje.pl

...

-Masz klucze? – zaciekawiłam się.

Zaczął szukać po kieszeniach.

- Pewnie są w samochodzie. – szybko wrócił się do auta.

Śmiałam się.

I leci już z powrotem.

-Haha. Mam. – zagrzechotał kluczami.

- No to otwieraj.

Ja jestem już w jego pokoju, a on gdzieś zagubił się w akcji. Po minucie dołączył do mnie.  W ręku ma wino i dwa kiliszki( do wina oczywiście).

Rozlał alkohol. Piliśmy, jakbyśmy nigdy nie czuli smaku wina. Lampka po lampce. Śmialiśmy się, patrzeliśmy sobie w oczy. W końcu udało nam się opróżnić całą butelkę.  

-Mam dziś taki apetyt na ciebie… - zakomunikował.

Zaczął mnie całować po szyi, co bardzo lubię. Szybko pozbyliśmy się swoich ciuchów. Całował mnie po całym ciele...

Obudziłam się 0 10.00 przytulona do Alex’a, jeszcze spał.  Założyłam bieliznę, wzięłam torbę i poszłam do łazienki. Zrobiłam poranną toaletę, ubrałam na siebie szare rurki, bluzkę z ludzikiem na długi rękaw, której rękawy podwinęłam sobie do łokci. Trochę się umalowałam i wyszłam.

Kiedy byłam w łazience Alex musiał się już obudzić, bo gdy wyszłam stał (w bokserkach oczywiście) z założonymi rękami i podśmiechiwał się do mnie.

- Jak spędziłaś tę noc? – zapytał z bananem na twarzy.

- No wiesz, lepiej już być nie mogło. – podeszłam do niego i przytulając go pocałowałam, a on za to podniósł mnie do góry.

- Ey! Puść mnie! – śmiałam się.

- No przecież nie jest tak wysoko…

- Ale mi się już kręci w głowie. – niestety, mam lęk wysokości.

Postawił mnie na ziemię.

- Zaczekasz za mną? 5 góra 6 minut.

- No… - popchnęłam go.

- Spakowałam w tym czasie wczorajsze, porozwalane rzeczy do torby.

Byliśmy już gotowi. Razem ,trzymając się za ręce, poszliśmy do kuchni.

- Cześć Patrick. – przywitaliśmy się z jego młodszym bratem.

- Siema. – odpowiedział 17-latek.

Kiedy Alex pierwszy raz zapoznał mnie ze swoją rodziną, to podobno Patrick się we mnie zabujał. Wiadomo, młody chłopak, to tylko zauroczenia mu w głowie. Był wściekły na Alex’a, że to on jest starszy i ma wszystko co chce. Nie pamiętam już jak to było dokładnie. Fajnie tak mieć dwóch wielbicieli. Heh.

Na początku tego roku wyszłam z młodym na spacer, no i na szczęście pomogłam mu. Głównie chodziło o dziewczynę, w której Patrick się zakochał. Miałam mu pomóc w umówieniu się z nią.

Na śniadanie zjadłam to samo co rodzeństwo, czyli jakieś płatki z mlekiem.

Do kuchni weszła mama chłopaków.  

- Dzień dobry. – przywitaliśmy się.

- O… witaj Naomi. – uśmiechnęła się. – Jak wam minął wczorajszy wieczór?

- Nam dobrze. – powiedział Alex i przysunął mnie bliżej siebie.

- Mi też zdumiewająco dobrze. – syknął pod nosem Patrick.

- Coś się stało? – zapytała pani Ireland.

- Odpowiedział jakby był wkurzony.

- Dobra, to nic tu po mnie. Idę do fryzjera. – zakomunikowała mama.

- Do widzenia. – powiedziałam.

Kobieta wyszła z kuchni.

- Co jest młody? – zaciekawił się Alex.

- Chodzi o Natalie? – rzuciłam. To właśnie ta dziewczyna, z którą swatałam Patricka.

- Stary zostaw nas samych.

- Aż taki stary to ja przecież nie jestem! Mam 22 lata! – oburzył się „najmłodszy”.

- A jak ty do mnie mówisz „młody”, to jest dobrze?! Spieprzaj stąd!

- Chłopaki! Spokój! – krzyknęłam. – Ty! – wskazałam na Alex’a. – Won do pokoju. – A ty! – chodziło mi o Patricka. – Uspokój się. Proszę was. – błagałam. Miałam dosyć tego hałasu.

- To dawaj. – zachęciłam go do rozmowy, po tym jak Alex opuścił kuchnię.

- No bo… coś jej się chyba w tym mózgu pieprzy… ciągle nawija mi o jakimś cholernym zespole – The Wanted, czy jakoś tak.

- The Wanted powiadasz… - i od razu przypomniała mi się ich piosenka.

- Co ty też?!

- Nie, podoba mi się jedna piosenka, to wszystko, nawet ich nie znam. – uśmiechnęłam się. – To dokończ, bo ci przerwałam.

- No i… Ale ona mi się nadal podoba.

- Aha. Rozumiem. – przytaknęłam. – No więc tak, proponuje ten pomysł dla świętego spokoju, gdybym była na twoim miejscu zaproponowałabym pewien układ… Musiałbyś załatwić bilety na ich koncert…

- Jeszcze mam na ich koncert iść?!

- Posłuchaj. Zawrzyj z nią układ, jeżeli pójdziesz z nią na koncert, ona nie będzie ci już o nich nawijała.

- No w sumie… Jeden dzień to chyba wytrzymam.

- Wiesz, ja ci to tylko zaproponowałam, nie wiem, czy to wypali. Aha, i pamiętaj… Nigdy więcej nie szantażuj dziewczyny. – pogroziłam mu palcem.

- No dobra.

- Więc życzę ci powodzenia. – przytuliłam go.

- Dzięki. – ucieszył się chyba bardziej z tego, że go przytuliłam.

Wyszłam z kuchni i skierowałam się do pokoju Alex’a ,kiedy… on sam zagrodził mi drogę. 

...

CDN
_________________________________

W następnym rozdziale wspomniane będzie o 3/5 The Wanted.

Wszyscy na NIE... nikt mnie widocznie nie lubi.... :(
Nie no, żartuje, dzięki, że mi pomogłyście w podjęciu tej, jakże skomplikowanej decyzji. :D :*

Miu Bry  właśnie byś mi nie namieszała, bo początkowo tak miało być xD ale jednak zmieniłaś decyzje na NIE :D

Dziękuje wszystkim za komentarze i za to, ze czytacie ;** 
Dedyk dla wszystkich którzy czytają, a w szczególności dla tych, którzy pomogli mi podjąć decyzje. :D

I przepraszam, że większość wprowadzeń biorę z SENTENCJE.PL, ale strasznie mi się podobają te myśli :D